Artmix nr 29(19) "Cyborgi"

Nareszcie ukazał się nowy ARTMIX. To już trzeci numer Artmixa, którego tematyka wpisuje się w obręb posthumanizmu. W poprzednich dwóch (nr 23(13) "Antygatunkowizm" i nr 28(18) "Posthumanizm") pojawiły się teksty pisane w optyce animal studies i odnosiły się raczej do posthumanizmu przyrodniczego.

Przypominam, że czekamy na propozycje tekstów do numerów o wojnie i o kobietach w islamie.

Przy okazji informuję, że założycielka "Artmixa" Izabela Kowalczyk otrzymała tytuł
dr hab. prof. nadzw. !! Czuję się zaszczycona, że pracuję razem z nią! 

Artmix nr 29(19) "Cyborgi"
Izabela Kowalczyk, Dorota Łagodzka, Edyta Zierkiewicz
07.10.2012

Spis treści:
Marcin Wilkowski, memory_get_usage: cyborg jako metafora pamięci w nowych mediach
Ewelina Jarosz, Naprawdę dobrze zrobić coś nie tak: cyber punkowy performance "Strange lóóp"
Beata Łazarz, Nieznośna cyborgiczność terroryzmu
Marta Maksymowicz, "Onone - Świat Po Świecie" - cybernetyczne ciało jako pełnia
Barbara Röhrborn, Diane Arbus - "A further chapter in the history of mistery"

W poprzednim - 28 - numerze "Artmixa" zamieszczone zostały teksty dotyczące posthumanizmu. Tym terminem określa się nowy trend w humanistyce akcentujący związki świata ludzkiego ze światami zwierząt i roślin, ale również - rzeczy oraz maszyn. Posthumanizm proponuje bowiem między innymi namysł nad nowymi technologiami i ich wpływem na ludzkie życie. Mit Cyborga wciąż jest aktualny we współczesnej kulturze, dlatego też teksty w bieżącym numerze odnoszą się do cyborgizacji współczesnego człowieka oraz do kultury i sztuki podejmującej ten temat.

Tekst Marcina Wilkowskiego "memory_get_usage: cyborg jako metafora pamięci w nowych mediach" podejmuje niezwykle ważny temat przechowywania wspomnień w dobie cyfryzacji. Autor wskazuje, w jaki sposób zewnętrzna pamięć w postaci twardych dysków, interfejsów, elektronicznych archiwów, zamieszczanych na portalach społecznościowych fotografii oraz tekstów, zmienia pamięć społeczną. Tak powstaje pamięć cyborga - "niekończący się, interaktywny lifestreaming, nieskończenie puste miejsce wymagające nieustannego uzupełniania", niedająca też prawa do zapomnienia.

Ewelina Jarosz w tekście "Naprawdę dobrze zrobić coś nie tak: cyber punkowy performance Strange lóóp" omawia multimedialny performance taneczny autorstwa Patryka Lasoty w wykonaniu Magdaleny Przybysz oraz Marty Romaszkan. Autorka wskazuje na przekraczanie granic: między gatunkiem, jakim jest performance a tańcem, między fikcją a rzeczywistością, między męskością a kobiecością oraz między światem ludzkim a cyborgicznym. Strange lóóp w interpretacji Jarosz staje się wypowiedzią na temat kondycji postludzkiego ciała, gdzie to, co ludzkie wchodzi w nierozerwalną już interakcję z technologią.

Kontekst technologii jest ważny również w tekście Beaty Łazarz "Nieznośna cyborgiczność terroryzmu", omawiającym twórczość Jona Kesslera (m.in. rzeźba Ready to die oraz wideo-instalacja One Hour Photo). Artysta ten podejmuje w swej sztuce temat współczesnego terroryzmu, akcentując takie kwestie jak: generowanie poczucia zagrożenia, powtarzalność obrazów przedstawiających katastrofy, ich przetwarzanie przez media, cyborgiczność samej postaci terrorysty. Łazarz wskazuje, że prace Kesslera ujawniają "pęknięcie między rzeczywistością a jej przedstawieniami, a także między procesem produkcji przedstawień a spektaklem medialnym" oraz wskazują na reguły produkcji medialnych wyobrażeń dotyczących terroryzmu.

Z kolei Marta Maksymowicz omawia w swoim tekście cykl prac Alicji Żebrowskiej Onone - świat po świecie, gdzie ciała cyborgów są ciałam androgynicznymi, posiadającym atrybuty obu płci. Cyborgi Żebrowskiej są, według autorki, metaforą tożsamości otwartej na inność, niepoddającej się zamknięciu oraz definiowaniu. Maksymowicz zastanawia się, czy taka rozmyta tożsamość nie jest jednak pułapką.

Numer uzupełnia recenzja Barbary Röhrborn z retrospektywnej wystawy Diane Arbus w berlińskim Martin-Gropious-Bau. Tu również jednym z kluczowych problemów jest tożsamość oraz celebrowanie różnicy, które ujawnia się w zdjęciach wykonanych przez jedną z największych fotografek XX wieku. Artystka ta śledziła to, co inne, wykluczone, brzydkie, akcentując zarazem indywidualność i godność swoich protagonistów.

Zachęcamy do czytania oraz do namysłu nad naszą - cyborgiczną kondycją!
I. Kowalczyk, D. Łagodzka, E. Zierkiewicz

Patryk Lichota, Magdalena Przybysz, Marta Romaszkan, "Strange lóóp"

Jon Kessler, R"eady to die", variable dimensions, mixed media with cameras, LCD screen, lights and motors (photo: www.jonkessler.com)

---
Wszystkie teksty opublikowane na blogu Nie-zła sztuka objęte są prawem autorskim na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Cytując teksty z niniejszego blogu, musisz podać imię i nazwisko autorki oraz nazwę i adres blogu.
---